deniz arslan
Bedelli Ömür
Dudakların dudaklarıma değince
Dururdu sanki kalbim
Sen karşıda görününce
Sana kilitlenirdi gözlerim
Beni hiç bırakmayıpp sevince
Yaşama bağlanır nefes alırım demiştim
Sen gittin güldün bana haince
Dedin ben gidiyorum iyi bak kendine
Durmuştu yaşam benim için sessizce
Yetim kalmıştım sen gidince
Gözlerim kapanmıştı bedelli ömre
Çıktın karşıma bir gün ellerinde gülle
Yalvardın yakardın sahte bir üzüntüyle
Bebeğim affet beni unutamadım dedin seni
Şimdi gülüyorum sana şu zavallı haline
Sildim ben seni yoksun kalbimde zihnimde
Artık yaşıyorum ben
Sürün sen ayaklarımın altında köpekçe...
Bu şiir toplam 537 kez okundu.
9.08.2010