deniz arslan

Meleklerin Elinde Menekşe

Söndü...Gecenin karanlığında
İçimi aydınlatan son yaşam ışığı söndü...
Artık yoksun, ellerin de yok ya hani
Kime tutunacağım ben düştüğümde?
Kime yaslayacağım başımı hüzünlü günümde
Çekip aldı kara seni ayalarımın içinden
Artık yaşıyorum ben gecelerde habersizce
Koptu son bağım hayattan keskince
Yalnızlık olacak artık tek günce
Anılarımı hatırlayacağım kazıyacağım içine
Ama merak etme yaşıyorum tek bir yerde
Senin gözlerinin en derinlerinde
Getireceğim sana dalından bir menekşe
Tıpkı bana aldıkların gibi renklice
Bırakacağım baş köşene
Konduracağım toprağına bir buse
O zaman akıtıp gözlerimdeki yaşları sessizce
Seni dinleyeceğim
Ellerimi uzatacağım göklere belki tutarsın diye
Engel değil toprak sen hep benimlesin dercesine
Ve son kez bakacağım sahte sahneye

Bu şiir toplam 527 kez okundu.
9.08.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı