Fedai Güven

Seni Sevdim Ben (3)

Mâhşer değil yokluğun,
Aldırma, bakma bana.
Bilme ağladığımı da,
Görme gözyaşlarımı,
Sana inat değil içmelerim
Gözlerin gönlüm de...
Gönlüm de açamaz nergisler.
İdam mangaları hazır
Yargısız infazın eşiğin de
Mahsun bakışlarındayım.
Bir tek şeyi unutma...
Seni sevdim ben.
Kuşlara söylerken adını,
Rüzğar taşırken kokunu
Yüreğim dağlarla çevrili
Bir vadi''deydi yalnızlığım.
Sarı başaklara serdim
Saçlarının rengini,
Ağıtlar yaktım, yeminle
Türküler söyledim sensizliğe
Gülüşlerini sakladım,
Tavlı topraklara ektim,
Büyüsün diye sevdamız.
Aşkımızın yüceliğine
Yüreğimi harmanladım
Mahsumluğuna aldanıp,
İnancımı yıktım uğuruna.
Vuslatı bırakıp da ecele
Şefkâtini aldın ellerimden,
İçim de özlemlerinle.
Yüreğim fay hattın da,
Sallamayacaktı depremin,
En derinden çıkıpta...
Vurmayacaktın can evimden.
Oysa gözyaşlarından ibaret,
Ağlamak ne ki?
Yücelik: ağlatmayan olmaktı.
Direnişim baskın çıkmalıydı,
Ayaklar altındayken tükenişim.
Yarım bırakmayacaktın,
Çekmeliydin tetiği
Şakağımdan akarken kan,
Bilmeliydin gerçeği,
Ve şimdi gider ayak...
Yüzüne haykırıyorum
Bir tek şeyi unutma!
Seni sevdim ben.

Bu şiir toplam 458 kez okundu.
30.09.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı