öylesine çoktu ki acıları yeryüzünün
birkez olsun çeviremedik gözlerimizi gökyüzüne
pusular kurduk günaşırı
aydınlıklar yakalamak için
biz maviyle hiç sevişmedik...
kente yağmurlar yağardı
yoksullar saçaklara koşardı
çocuklar hülyalara dalardı
sen ağlardın, yağmur gibi ağlardın
hülya nedir bilmezdin...
gökyüzünü perdelerken acılar
içimizde masmavi bir göğün yıldızı kanardı