SERAP ÇETİNBİLEK

KURTAR BENİ

İçim alev alev yanıyor Ey Sevgili;

Bedenim geziniyor ıssız sokaklarında

Ruhuma prangalar vurulmuş,

Şehrin en ücra köşesine hapsedilmiş.

Kıbleye dönüp, başımı secdeye koyduğumda

Yağmur yağdırıyorsun acizane kulun uğrunda.

İçimdeki yangın söneceği yerde alevleniyor.

Biliyorum bugün yalnız değilim

Bulutlarda benimle birlikte ağlıyor!

Adını anmaya dilim varmıyor

Hasret rüzgarları esiyor,kurutuyor gözyaşlarımı.

Utanıyorum,ağladığımı kimseler görsün istemiyorum.

Yağmur gözyaşlarımı saklıyor ardından rüzgar

Senin kokunla imdadıma yetişiyor.

Ama benm kokuna değil sana ihtiyacım var Ey Sevgili…

Ellerim seni arıyor,

Gözlerim sana doyamıyor,

Bedenim sana yanıyor!

Sen bilmiyorsun bunları

Görmüyorsun ırmaklarla yarışan gözyaşlarımı

Duymuyorsun gün boyu adını zikrettiğimi

Yanmıyorsun benim gibi içten içe,alev alev…

Birlikte bir cennet yaşamak varken

Niye beni cehennem ateşine bıraktın?

Bir yağmur düşerse eğer az sonra yüreğine

Dön gel kurtar beni o damlayla….

Bu şiir toplam 510 kez okundu.
1.10.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı