İsmail Cica

RUH VE BEDEN

SANMA SAKIN ÜZGÜN BU BENDEKİ BEDEN
KENDİ RUHUM BUBEDENİMDEKİ RUHUM TABİÎ
BEDENİMİZ ETTEN KEMİKTEN DEĞİL Mİ
RUH DA BU BEDENDE EMANET ZATEN BİLİRSİN
RUH VE BEDEN
UYUŞMAZ DEME SAKIN YARATAN ÖYLE YARATMIŞ
ARALARINDA SEMAVİ BİR KOSENSUS VARDIR
ÖNCEDEN ÇİZİLMİŞ VE DE YAZILMIŞ
BİLMEMKİ DEYENLER VAR MIDIR BİLEMEM
RUH VE BEDEN
SEN VE BEN BİR OLAMAZ Kİ SEN
KADINSIN BEN ERKEK BİZ BİR BEDENİZ DEMEK
DUR ORADA İŞTE O BAŞKA BU BAŞKA ŞEY
BİLMEM Kİ DER MİSİN BİLMEM
RUH VE BEDEN
HERKES KENDİ YOLUNA DERKEN
KIRILDIM İNCİNDİM KIRILDIM GÜCENDİM
RUH VE BEDENİMLE ELBETTE DARILDIM ZATEN
BİLEMEZSİN TABİÎ Kİ NERDEN BİLECEKSİN
RUH VE BEDEN
RUHLAR BEDENLERE GİRERKEN UYUDUK HERHAL
BURNUMUZA SOKARSAK BURAYA ŞEYTAN KARIŞIR
BIRAK TÖVBE DE BİZİM İŞİMİZ DEĞİL BÖYLE İŞLER
VAR YA BU EVREN DÜNYAMIZ ŞU KADARCIK İŞTE
EVREN İÇİNDE BİZİM İÇİN DEVASA BÜYÜK EVRENDE BÖSBÖYÜK
RUH VE BEDEN.

Bu şiir toplam 861 kez okundu.
12.10.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı