Tuğçe Alibabaoğlu

Hayatın gerçekleri

Bazen düşünüyorum da şu kara dünyada ,
keşke hiç varolmasaydım
bazende diyorum ki acımasız dünyaya ,
keşke hep herşey yolunda gitse.

ama hayat öyle acımasız , öyle nankör ki ,
insan hayatını anlamıyor,
Bir gün oluyor yeni bir sayfa,
yeni bir perde aralanıyor güneş ışığı ardına .

Hep sessiz kalıyorum , hemde kör
hiç bir şeyi görmek istemiyorum,
her güzel bir şeyin sonunda üzüntü,
hiç bitmeyecek sanan üzüntülerin ardındada bir mutluluk

Bu dünya , bu evren , bu hayat
bence;
kafa yoruyor
sadeceee saniye saniyee can alıyor

etrafımda o kadar güzel lüks yerler,
görüyorum ki,
canım bir o kadar daha acıyor,
bence hayat sadece onlara gülmüş...

Bize sadece güzellikleri uzaktan
izlemek kalıyor,
Çünkü biz direnmiyoruz ,
çünkü biz hayatı boşveriyoruz!

Aslında insan oğlunun hayat başlangıcında ki
ilk temeli başarı olmalı ,
ne kadar başarı , ne kadar ileri görüşlü
o kadarr Mutluluk , o kadar rahatlık

Biz bunun farkında olmadan ,
hayatı suçluyoruz,
asıl o bize değil , biz ona gülmüyoruz,
Bir insan bin iş , bin insan bir iş yapıyor bu hayatta !!!

Bu şiir toplam 841 kez okundu.
1.11.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı