Tuğçe Alibabaoğlu

Ağlama annem

Sende çocuktun anne ,
ne hayaller kurdun geleceğe ,
ne evler , ne arabalar ya daa ...
sadece mutluluk.

Hangisi gerçek oldu anne ?
maddiyat konusu çözüldü diyelim ,
Peki yaa mutluluk ...
Hep mi seni bulur be anne ?

Biliyormusun küçüklükten beri hep sakladım,
ağlamak sana hiç yakışmıyor .
Yüzünü astığın zaman .
benim için o gün bitmiş , yarını bekler oluyorum .

bazen ne diyorum biliyormusun anne ?
keşke mutluluk parayla olsa
elimde ne var ne yok hepsini verirdim
senin ağlaman , senin üzülmen ,
benim canımdan bir yıl daha alıyor.

Hep dersin ya anne hani ,
sizin için çalışıyorum diye,
Demene gerek yok annem
yorgunlukla eve geldiğin günlerde
anlaşılıyor yüzünden dediklerin.

Gün geliyor ağlıyorsun , gün geliyor gülüyorsun
ama hep sonunda stresi , üzüntüyü seçiyorsun
böyle olmayı yakıştırıyorsun kendine,
mutlu olmak için hiç sebeb aramıyorsun

senden önce ALLAH benim canımı alsın,
senin yokluğunu ALLAH bana yaşatmasın,
senin acını ALLAH bana tattırmasın,
sen annem , Sen benim dünyamsın !!!

Bu şiir toplam 669 kez okundu.
1.11.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı