İsmail Cica

Bilmem doğru olur mu?

Kaç kereler tövbeler çektim
gök yer doldu öfkemden
yılanlar çıyanlar yedi
şu kemiksiz sivri dilimi
sen bilemezsin bilinmez ki
ve günün bittiği yerde hem de
seni bekliyorum seni eskisi gibi
öfkeyle dökülen disiplinli kelimeler
şiirleşiyor sana gelene dek
gelmez isen demeye varmıyor dilim
mahşere kalır dizeler okunmak için
vakit geldi geçti belli ki gelmeyeceksin
ben öfkelenmeyeyim de kimler öfkelensin
çirkin öfkem de yoktur benim
ve hatta öfkenin belâgatlisi bile söylendi
ne çıkar bir de ben söylemişim
bense sıradan biri bak kalakaldık ağaç misali
ben kim sevilen sevgili kim kader kader değil ki!.

Bu şiir toplam 969 kez okundu.
1.11.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı