Yavuz Özçakır

Seninle Olsam

Gelip görsem seni süzsem kara gözlerin
Yanyana yürürken tutsam narin ellerini
Soğukmudur heyacanmıdır görsene titreyen bedenimi.
Konuşmaya ne hacet anlasana sana olan sevgimi

Sabahlar olmaz akşamlarsa bir türlü geçmez
Aslında beklediğim sen bilirim oda hiç gelmez
Sadece kırmızı gül göndersem onu bile kabul etmez
Anlarım ki ozaman yüreği benim kadar yanmaz.

Adını ezberlemişim be gülüm aklımdan hiç çıkmaz
Aklımdan çıkmış olsada buna kalbim müsade etmez
Şunu bilki bu fanı dünya ne sana nede bana kalmaz
Unutmaki hayat tek başına asla ama asla yaşanmaz

Telefona sarılsam sana olan sevgimi itiraf etsem
Hiç kırılmadan,kızmadan kulak versen
Mutluluğu bana o anda doyumsuzca yaşatsan
İlk defa gözlerimden akan yaşları ellerinle silebilsen....



Biliyorum farkında değilsin ben hep seninleyim

duymak istediğin zaman kalbindeyim,görmek istersen karşındayım;

ne yazıkkı dokunmak istersen ayaklarının altındayım çok sevıyorsan

beni baş ucuma koyarsın kırmızı bir karanfili;

seni sensiz yaşadım göz yaşlarımı yanlızlığıma akıttım hayatıma son verdiğim gün

mezar taşına yine seni anımsattım sevgimi yalnız seninle yaşamak vardı


yüreğimden geçenleri kendimce yorumlayabildiğimce yazdım

ama eksık ama fazla sadece duygularımın yansıttıgını kelımelerıme doktum TESEKKUR EDIYORUM..


Yavuz Özçakır

Bu şiir toplam 520 kez okundu.
26.11.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı