Umur Sedat ÖRKMEZ (olumsesi)

yokluğunun kıyameti

Gidişinle yüzüme gözüme bulaştırdım hayatı,biliyorum!..
Yokluğunun kıyameti saplanıyordu ama kalbime
ve bir bıçak daha kanıyordu gözlerim..
Ardın sıra üstüme geliyordu karanlıklar ve
dökülüyordu gözlerimden kırıntıların.
Bi sarılabilseydim hiç bırakmayacak gibi,
bi görebilseydim beynime suretini kazır gibi o zaman belki,
o zaman belki bu kadar zor gelmezdi yokluğun,
belki bu kadar acıtmazdı tenimi ruhum..

Bu şiir toplam 846 kez okundu.
29.06.2007 11:27:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz