İsmail Cica
ÜŞÜR İNSAN
ÜŞÜMÜŞ GİBİSİN
SICAK DEĞİL Mİ ORTAM
GÜNEŞ ELİNİ ETEĞİNİ ÇEKMİŞ GİTMİŞ GİBİ
ÇEKER GİDER ELBET NATURASINDA VAR
ÜŞÜR İNSAN
NE KADAR ÇABALASAN VE DE AUĞRAŞSAN
GECEYİ GÜNDÜZÜ EŞLEŞTİREMEZSİN
GECE BAŞKA GÜNDÜZ BAŞKA AYRILAMAZLAR DA
TIPKI SEN GİBİ BEN GİBİ DÜŞÜN DÜZ MANTIKLA
ÜŞÜR İNSAN
GÜNDÜZLERİ DE VARDIR AY GÖREMEZSİN BELKİ
GÜNEŞ ONU SAKLAR BENİM SENİ SAKLADIĞIM GİBİ
İŞTE O ZAMAN ÜŞÜMEZ ISINIR İNSAN
BAŞINDA DA ESER KAVAK YELLERİ HOŞLANIR İNSAN
BAKARSIN CİCİM GÜNLERİ BİTİVERİR
ÜŞÜR İNSAN
ISINMAK ISTERSEN SEVMEYİ ÖĞREN
KENDİ BAŞINA BECEREMEZ İSEN
SORUN DEĞİL BANA GEL ÜCRETSİZ ÖĞRETİRİM
AY IŞIĞINDA ÜŞÜMEK İSTEMİYORSAN SEVMEYİ ÖĞREN
ÜŞÜR İNSAN!
Bu şiir toplam 623 kez okundu.
29.11.2010