mücahet şen (hürışık20)

çok korkuyorum yaşamaktan ellerimi tut.

ben inanırdım ki
insanlar hep sevgi dolu
en agır acıları çekerken
anladım ki
öyle degilmiş
paraymış asıl kral
sevgi yoksulun yüregini kanatırmış
ve giden sevgiliye yalvarmakmış
sevgi dilenmekmiş
sokagında sabahlamakmış
sevmek aptalıkmış
hani o güzel ve çirkin kızların
arasındaki fark gibi
yaşamakmış salakçasına
sevgiye inanarak yaşamak
en büyük zulümleri yüklenmekten
korkmayan bir ödlek gibi...

mücahit şen

Bu şiir toplam 373 kez okundu.
26.12.2009 11:03:57

• Yorumlar
• Yorum Yaz