Mücahit Gözitok
İnkıbaz
Ruhum, esaretiyle kıvranır depremlerin
Yüreğimi volkanlar istila etmiş bu gün
Savurmakta narını beynime, cehennemin
Fırtınalar, katlime zira ant içmiş bugün
Siyah gözlerindeki cellâtvari bakışla
Bulutlar mahzeninden beni dikizlemekte
Zebani narasını andıran bir çıkışla
Ateş mızraklarıyla, hep beni izlemekte
Sıkıştırdı yer ve gök, kapana döndü âlem
Katranlaşan ufuklar, ümitleri kararttı
İnkıbaz deryasına saplanıp kaldı çarem
Çırpındıkça çıkmaya, daha derine battı
Şaha kalkmış denizler dağlara meydan okur
Feryat sedalarıyla yutarak nehirleri
Tufan zincirini de ‘Yüce Tezgâhtar’ dokur
İstese, âb-ı hayat eder, tüm zehirleri
İnkıbaz:sıkıntı, keder
Mücahit Gözitok
Bu şiir toplam 594 kez okundu.
1.12.2010