Bilal KOMAN

babama 4

Ey yiğitler yiğidi Mertler merdi Adam gibi adam BABAM
Sene 1996 yılında ’A o gidişin varya
Beklide ağlamayı bilmiyordum ozamanlar
Düşünmeyi bile algılayamıyordum anlam veremedim gidişine
Sevdalıydım Oltu taşı tespihine ve belindeki ondörtlüne
Her sabah güneşin doğmasıyla alırdım cebinden kontak anahtarını
Sürmeye başladığımda o kocaman lacivert mersedesi
Gurur duyardım ailemle büyüklüğünle kişiliğinle
Onur duyardım gurur duyardım seninle BABAM.

Hayal kurmayı sayende öğrendim istediğim tek şey senin gibi –
Bağırdığımda korkutmak sert heybetli olmaktı herkese karşı,
Ağlamayı bile bilmiyordum gittiğinde gözümden akan yaşlar üşüdüğümde akıyordu beklide,

Gittin ve üzerinden kaç bayram geçti bana ilk dedenin sonra benim elimi öpeceksin derdin,
Sen DEDEM’in ve ben senin elini öpemedim kaç bayramdır,
Bayramlarda evimiz daha bir soğuk oluyor annem bir köşeye biz bir köşeye çöker ağlardık –
Yokluğunda güneş bile üşütüyor bizi,
BAYRAM NAMAZI kılar dedemin AMCA’larımın elini öper –
Ve eve gelirken oturur bir kaldırım taşına yokluğuna ağlarım,
Hani bayramlarda bana harçlık verirdin tespihini sallatır sonra
Sakallarını yüzüme sürterdin sendede çıksın diye.
Saçlarımı okşardın oğlum derdin gittin ve bana ağlamayı öğrettin BABA.

Şimdi parmaklarımı ısırırcasına saçlarımı yolarcasına ağlıyorum,
Ve sensiz hayal bile kuramıyorum.
Elimde bir Oltu tespihi belimde olmasa da omzumda bir G^3 oysa ben olta vuramıyorum –
Sana benzemiyorum yo hayır senin gibi olamam.
Senin gibi ağzıma yakışmıyor sigara elime OLTU TAŞI tespihi -
ve belime siyahtan kaplama ONDÖRTLÜ yakışmıyor BABA.

Senin özleminle ağlamaktayım vaktim yok gülmelere
Bütün uğraşım telaşım okuduğum şiirim ezberim sensin,
Senden başkasını yazmıyor kalemim dilim senden başkasını söylemiyor
Yokluğunda nasıl gülsün yüzüm gülmüyor işte ağladığımı görme –
Senin üzülmene dayanamam seni ağlarken görürsem yıkılırım BABAM.

Her köşenin dönüşünde her yolumun bitişinde her şiirimin hecesinde sen varsın –
Mısralarım senle başlıyor farkında olmadan destan oluyor sanki
Seninle başlıyor seninle bitiriyorum gündüzümü gecemi.
Ve sana yalvarıyorum dön geri hemi dön dön gayrı BABAM.

Daha nekadar katlanırım hasretine YÜKÜM - AĞIR gelemem sana
Yollarım kapandı açması sana düşer DAVRAN’ ha zamanıdır,
Vaktimiz geçmeden gelesin hepimiz birer birer göçmeden BABAM.

Sana özeniyorum muhtaç ve hala büyük bir minnetle seni arıyorum
Ne çare ki hep kâbuslar görüyorum sanki dünyam karanlık,
Aradığım hiçbir şeyi bıraktığım gibi bulamıyorum,
Ve dardayım yetiş imdadıma nerdesin BABAM.

Bir fırsat tanı bana sana sadece yokluğunu ve yokluğunda olanları anlatayım,
Ve hıçkıra hıçkıra ağlayalım olanlara geçmişimizi ve lanet olosı gidişine –
Bir fırsat ver bana sarılayım boynuna ellerini ayaklarını öpeyim,
Sana yokluğunu tarif edeyim BABAM.

3 gün önce asker ocağında canımdan çok sevdiğim ZEYNEP bacıma veda ettim.
Ne mutlu ona ve bizlere namusuyla iffetiyle çekip gitti o yokluğunda üşüdüğümüz yuvadan,
Bir zamanlar sarı kızım diye saçını okşadığın biricik kızın bensiz sensin yani çok neşesiz gitti.
Onu düşünüyor da ağlıyorum çünkü çok iyi biliyorum sensiz babasız vedaları,
Oysa ne güzel olurdu KUŞAĞINI sen kessen TACINI ben taksaydım.
İçim kan ağlıyor düşündükçe usulca çekip gitmesi gücüme gidiyor,
Ağlıyorum işte baba elimden ne gelir başka ne yapabilirim.
Artık o yok sen yoksun bende bittim artık geçmişimiz yok.
Hatıralar kurşun gibi saplanıyor beynime nerden nereye BABA.

EMRAH’ı UĞUR’u ANNEM’i düşünüyor ağlıyorum işte –
Ne mutlu bana bak askerliğimde bitti ama senin GURBET’in bitmedi
Bu gidiş uzaklara bu şiir uzaklara gözlerim uzaklara takıldı yine
ANILAR katilmiş yokluğunun her gününde vurdular oğlunu BABA.

KIŞLA’NIN kuytu bir derinliğinde bir dal sigarada arıyorum geçmişimizi –
Ve kışla sessiz her şey durgun koçum dediğin BİLAL oğlun sana hayli dargın ve çok yorgun,
Beynim düşüncelerime hükmetmiyor.
Ne kadar hevesliydim oysa sen TESKERE’Yİ ben uçak biletini alacağım –
beraber varacağız KONYA’YA diyordun.
Ve yalan oldu umutlarım kırıldı hevesim ASKER – OCAĞINDA.
Yıkıldı gönül evim İKRAR’ımız bu değil diki kime ne deyim.
Her gece kurşunlar yağıyor olanlardan sebep beynime –
Ve artık çok karanlık bakıyorum YARIN’lara ALLAH senden razı olsun,
HEM ELLERİNDEN HEMDE AYAKLARINDAN ÖPÜYORUM - BABA.

Bu şiir toplam 489 kez okundu.
24.12.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı