Bilal KOMAN

babama

Aylar karanlık günler boğuk
Yaşayım diyorum olmuyor işte
Yıllardır başım önüme eğik
Ağlayan gözlerim gülmüyor işte

Saçların ağardı belki belin büküldü
Seni bilmem benim ciğerim söküldü
Yarınlarımız ker belaya mı döküldü
Oldum olası aklım almıyor işte

Hayalin hep önümde duruyor
Hançer olup sinemden vuruyor
Umut çiçeklerim bir bir kuruyor
Deli gönlüm seni silmiyor işte

Sabah hayalimde gece düşümdesin
Akşam evimde sabah işimdesin
Yani hem içimde hem dışımdasın
Yokluğun peşimi salmıyor işte

Nasıl salsın sensin tek varı
Gel artık beklemenin yok karı
Bin kerede sallasam şu zarı
Bir türlü düşeş gelmiyor işte

Varlığını bile bile görememek
Elini öpüp bir kez saramamak
Bir türlü murada erememek
Ölmek istese de oğlun ölmüyor işte

Kader bize neden gülmüyor baba
Kimse arzu halim bilmiyor baba
Ağlasam soran bile olmuyor baba
Dolmuyor yerin dolmuyor işte

Yaşamalar ölmeler beklemeler sıktı beni
Sebebini sorma senin yokluğun yıktı beni
Anılar göz göre göre yaktı beni
Anılar nedense solmuyor işte

BİLAL oğluna sorarsan geçti zamanı
Tek sana etti ömründe eyvallah’ı - aman’ı
Bir yalan dünya birde hasretin yıktı KOMAN’ı
El ne bilsin derdimi bilmiyor işte….

Bu şiir toplam 516 kez okundu.
24.12.2010

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı