kaderimiz_2904

VARLIĞIN VE YOKLUĞUN

Bir çocuğun gözlerine esir düşüyorum,cocuk aglıyor gözlerinden de düşüyorum,
Yıldırımlar çarpıyor yoklugunun karanlıklarında,
Yitiriyorum bedenimi karatoprağa esir düşüyorum,
Yeniden umut olup filizleniyor yeniden doğuyorum aşkınla,
Uçsuz bucaksız çöller misali yoklugun,herbir köşesinde çığlık atıyorum,
Su misali seni bulmak kana kana içmek,seni bulmanın mutluluğunu yaşamak,
Yazıyorum seni en güzel rüyalara çiziyorum yüzünü,
Yosun tutuyor yokluğunda umutlarım,ilmek gibi sarıyor boynuma,
Tren katarlarında raydan çıkıyor en hızlı aracın altına atıyorum kendimi,
Yokluğun en büyük binanın en büyük enkazı gibi,
Enkazın önünde diz çöküyor,tozların arasından çıkışını bekliyorum,
Masum bir ceylan yavrusunun bakışlarında buluyorum seni,
En acımasız çakal sürülerinin ortasına atıyorum kendimi,
Ve yine aylardan kasım yine yokluğunun adı hüzün,
Sevdanın enkazından,tozların arasından cıkıyorsun yeni filizler veriyorsun,
Sonra yüzlerce kilometre yol oluyoruz,
Sevda tohumları serpiyoruz yollara,ve bütün yollar birbirine bağlanıyor,
Her yol yıne sen yine ben oluyoruz,
En güzel umutlarımızı alıp,yüksek bir tepeye çıkıyoruz,
Gecenin koyu karanlıklarında serpiyoruz umutlarımızı,şehre ışık oluyor,
Yanıp sönen binlerce birbirlerine sevdalı ışıklar,
Herşeyin alınıp satıldıgı sevdanın ve aşkın satılamadıgı bir pazar yerinde
Sevdamızı bedelsiz sunuyoruz karanlık geceden aydınlığa........

MADE BY:kaderimiz_2904

Bu şiir toplam 693 kez okundu.
6.02.2011

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı