Selahattin BAKIR

Ben Öğretmenim

Kulaklarımda çınlayan sesin
Sen ağlayan çocuğum
Sen nerdesin
Gözlerinde gizemin
Toprak kokan ellerinle
Anladım
Sonsuza kadar koptuğunu
Anladım yaşamı unuttuğunu
Sen sevgiye hasret
Masmavi dünyalarında
Umutların kilitli
Ben yoksaydım seni
Sevmeyi öğretmeliydim sana
Gördüm kararmış yüreğini
Sana yalvarıyorum bağışla beni
Biliyorum senin için anlamsız
Ne doğan güneş
Ne yağan yağmur
Ne tohum ne toprak
Öksüz sokaklarda
Kinin korkudan da büyük
Biliyorum sorumlu benim
Ben öğretmenim
Ben varım Ayşe ile Mehmet ile sen de
Ben varım güzele çirkin desen de
Sizler beni çok iyi anlayacaksınız
Beni öğrettiklerimden tanıyacaksınız
Nefesimi ensesinde hissetmeyenler bile
Benimle paylaşacak rüyalarını
Okyanusta bir damla olmanın bedelini
Benden soracak yaşadığınca
Kokarcasına yorgunluğundan
Meydan okurcasına gecenin karanlığına
Elinde ki sustalı bıçağıyla
Tutunduğu tüm uyuşturucu illetinden
Beni sorumlu tutacak
Bir bilmiştin beni
Bir görmüştün güneşle doğduğumu
Ümitlerin kırılganlığında
Bir üşümüştün gecenin ayazında
Bir üşümüştün ki
Hasretin iliklerime işledi benim
Bilmeliydin ki ben öğretmenim
Var olmalarından dolayı
Bana okuyacaklardı minnet türkülerini
Sığmadılarsa kocaman bu dünya ya
Bana kusacaklardır öfkelerini
Sokaklar karartmıştı yüreğini
Bana bakıyordu
Utanç yürüdü yüzüme
Suçunu bildi bedenim
ben
Ben öğretmenim

Selahattin Bakır

Bu şiir toplam 563 kez okundu.
6.02.2011

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı