İsmail Cica

anla çözbeni.

anla çöz beni
güneşin doğduğu yerden geliyorum
yanıyorum içiniçin üfle söndür beni
karmaşık bir yumak iplik gibiyim
yolumu da kaybettim nolur yönlendir çöz beni
yumak ucumda beklerim
tut ellerimden ellerim ucum benim
esefederim anlamadın gitti oku beni
oysa tırnak için kalan mahsun bir kelimeyim
yargıladılar hüküm yağdırdılar
küf kokulu yaban sessiz tilciklerin esiriyim
art niyetli harf yargıçlar karar verdiler
zaten yanlış yargıladıla kurtar beni
ne bir kelimeyim ne de bir cümle
oysa özgün sesli onurlu bir harfim
geldiğim yer belli açık seçik alfebem
küflü zindanlardayım uzat ellerini
bilmiyorum kaç baharlar geçti
Bir de hayli zamandır unuttum kendimi
bir tek ukte içimde ve de bildiğim
halâ seni untamadığım ve sevdiğimdir
bu küf kokulu zindan yedi bitirdi bedenimi
pencereme tel ördüler demirler yetmezmiş gibi
kurtlar kuşlar gelirdi şimdi onlar da eksildi

Bu şiir toplam 496 kez okundu.
6.02.2011

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı