İsmail Cica

Misket mafiş.!

burada bu şehirde gördü gözlerim seni
bir başkaydı vaktizamanında buraları yollar tenhaydı
değildi bu kadar kalaba taksimaksi nadirdi

çocukluktan yeni çıkmıştık bıyığım bile terlememişti
seni simgeleyenler kızlık halleri yani benim zıddım işte
ta ki alıcı gözüyle bakarsan biraz anlaşılırdı belli belirsiz deyiver
ama ikimiz de delikanlı vari hava atardık doğru değil mi

yaşlarımızı birazcık abartsak ne çıkardı sanki yapardıkta hani
ben sana aşıktım bal gibi bilirdin bunu nazaçekerdin kendini
sana gelirdim her ezan vakti başın düşer gibi sarkardı pencereden
yüreğim ağzıma gelir sana bakmaktan yolun taşlar ayaklarımı sıkça öperdi

çıkmazdın bazen pencereye kötüye yormazdım işi çıkmıştır derdim
on Dakka sonra aynı sahne aktör senarist oyuncular ben ve gölgemdik
fal tutardık misketlerden biri önde öteki en önde vurmaca canım işte
bazen tutardı falım eğer vurdumsa sokardım hedef yuvaya öndekini

bazen mafiş ya böyleydi seninle nostalji neylersin anılardan bile silinmiş
burada bu şehirde tanıdı bu gözler seni tenhaydı buraları kalaba değildi
dedik ya anılardan bile silinmiş şiirleştirelim maziyi dedik belki de belgeselleşir.
18.02.11.seferihisar.izmir.ismail cica.

Bu şiir toplam 758 kez okundu.
11.03.2011

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı