İsmail Cica

kızmasınlardı bize evdekileri.

al bir anektot daha
darılmıştım sana ama
anılar bırakmadı da yakamı
bak hatırla biraz sen de neden mi
hani ikimizin de doğduğu kasaba
ne varsa canım aramızda orada başlamadı mı
tam saat ona beş kala

ayaydınlığında sen ben ikimiz hani
çıkardık ya o koruluğa hatırlasana
senin sol benim sağ ellerimiz kenetleniverirdi
boş kalan ellerimiz uzanırdı yıldızlara
kayardı bizi görünce bir tanesi sanki röntgenlerdi

utanırdın sen sen bana bakma önemliydi ama
ta uzaklardan çoban kavalı kuzu koyun melemeleri
ne antlar etmiştik o cevizağacının altında
daha ötelere dizelemeyelim onlar bizim gizimiz
geç kalmaktan korkardık kızmasınlardı bize evdekileri.
14.05.11.sefh.izmir.

Bu şiir toplam 457 kez okundu.
15.05.2011 10:59:16

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı