payam kızılateş

AVUNUYORUM

Belki gözyaşlarımı sana mürekkep yapıpta yazıyorum.
Belki de yüreğimden akan kan damlacıklarıyla cümlelerimi tamamlıyorum.
Herşey yeniden başlıyor derken,
yine hüzün uğradı kapıma.
Seni koyupta getirmek vardı ya ardıma
Yapamadım.
inan ki suçlu değilim.
Boş yere alıyorsun ahımı.
Yalvarır kapanır dizlerine ağlarım.
Affetmen için inan ki kendimi yakarım.

Yine gece oldu ya
yakarım yıne bir sigara.
Odada zerre kadar ışık desen yok,
Kibritimde tükenmek üzere.
Yağmur yağıyor yine.
bir de o öfkeli bana,
Bütün hırsıyla vuruyor pencereme.
üşüyorum.
senin sıcaklığın yok ya,
kendimi morgta zannediyorum.
Duvarlarda benimle birlikte kefen giymiş birer ölü,
onlarda susuyor bende...

işte yine gün doğuyor.
Bitmeyen, sonu gelmeyen sabah oluyor.
şimdi ne yapacağım sensiz,çaresiz.

Bazen seni görür gibi oluyorum.
uzatıyorum ellerimi tutamıyorum,dokunamıyorum.
işte böyle hayalınle avunuyorum.
işte böyle hayalinle avunuyorum.

Bu şiir toplam 1.016 kez okundu.
2.06.2011 02:39:35

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı