Zafer Güler

Yalnızlık

Acılarla yoğrulmuş bedenim
Artık yetmiyor aldığım nefesim
Hep yalnızlıkmış oysa kısmetim
Böyle olacağını nereden bilebilirdim.

Ayrılık vakti kaç kere geldide geçti
Her defasında nedense bırakamadım ellerimi
Bir türlü toplayamadım cesaretimi
Gideceğim gün hep yarındı.

Ellerini tutarken ellerim,yüreğim yalnızdı
Saymadım ama bu kaçıncı içten ahımdı
Seni sevdiğimi sanmak en büyük hatamdı
Nerden bilebilirdimki adın yanlızlıktı.
06.04.2006/20:08

Bu şiir toplam 851 kez okundu.
22.07.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı