İsmail Cica

yetim adamın kısası

bir kısa adamdan
garip bir sevdaya dediler düştün
oysa sevda ne sevmek ne ben cıbıl
bir oğlan hem de yetim büyüşüm
müşüm mü dedim evet doğru ömrüm
geçmiş yurgalanan evlerde ıslanmayayım diye
yağarsa akmasın gibisine düşün
git git daha ötelere
yokmuş top tüfek ne gezer
diliklidemir icat edileli daha dün
bir de mertlik bozuldu derler
mertlik olan yerde tam bütündür
sende yoksa kader denilene küs
veriyor verene Allah büyük
kaldım yetim bari kalsaydım öksüz
nerden bilebilirim anam ben gelende
babacığım kahretmiş kahrından ölmüş
ben yetim yetim büyüdüm
anladım işte sen bana neden yüz vermedin
garip guraba bir de yetim büyürse
ne gezer zamane kızları algülüm ver gülüme
yüz mü verirler bize birde kırlı derlermiş
yani yanisi şeherli değil köyden gelme
anacığım ölümü seçince babamcığıma
şeher gızları ne astar vermişler ne de yüz
kahretmiş beni bile aldırmadan ölmüş
evet bana böle anlattılar ötelenmek
ta o zamandan demek ki bakkıver şu hallere
bırak insanlara devletler bile aynen
bir de zavallı olmaya gör herşey asimetrik
bak herkes kilitli öndeki seçmelere
asimetrik neyse işte öle bir kavga netice
ben gibi olmasın gençler ,oku dediler
şahsen sanırım indim sanırım dibine
tamam hani nerde iş, ya kardeşim yetimim
ne teyze var bende ne dayı cıbıl büyüdüm.
elimizde ne varsa yok sittir yok eski eserdir
beyler villalar yükseltirler TEOS'un nerdeyse içine
üçüncü sınıftan birinci sınıfa yükseldi bizim bahçecik
bilmem şiir miir bir tarafa özel bir şifre galiba
hani kedi yavrusunu yiyeceği zaman sokarmış küle
adam böyle anlattı kısasına nerdeyse ağlayacaktı,ben de üzüldüm
bir bakıma ferahladı zira içini döktü 05.04.11.sefh.izmir.ismail cica.

Bu şiir toplam 493 kez okundu.
2.06.2011 13:21:27

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı