Engin Kaygısız
ÖLDÜM ARTIK
Ecelim geldi
Saçlarının gurbeti tütüyorken gözlerimde
Dokunmadan saçlarına ıpıslak
Elim ruhuna sızmış gizlice
Ama!
Öldüm artık…
Kardeş sofrası demiştik aynı aşkı paylaşmak adına
Aynı ekmeği aynı parçadan yemek
Ve çorbaya katılmışken yüzün
İçmek vardı seni
Ama!
Öldüm artık…
Sözlerim vardı sana
Kaşlarının çatıklığında bir diken
Batsın diye öperken seni alnımın tam ortasından
Kanasın artık yaram kabuk bağlasın
Ama!
Öldüm artık…
Sen gelmeden gitmemeliydim
Bir ömür misafirken kalbimde
Yüzünü kalbime yoldaş
Kanayan ruhuma eş
Tek başına bırakmamalıydım
Ama!
Öldüm artık…
13.10.2010
( sekizinci renk - kasım 2010 )
Bu şiir toplam 1.575 kez okundu.
2.06.2011 13:27:30