Zafer Gün

Bitmiş Bir Kent

Hiç bir kente benzemez burası
hayallerim ile bezenmiş
ve bir o kadar hayal kurmaktan uzak.
Her köşe başında bir tuzak,
bekler bağlamak için düşlerimi.
Bir şeylere sevdalanırım her gün batımı
oysa bu kentte sevmekte, sevilmekte yasak.

Genç bir kumsal alkolizmi sarar her yanımı
her defasında sebebim olur içmeye yalnızlığım,
sarsılırım,
bir sevi masalı geçer aklımın bir köşesinden
hemen o köşeden aklımı kaçırırım.
Gideceğim günün avuntusunda
geleceğe erinen günler yaşarım.
Ne kadar sevmesemde bu kenti
çekip giderken, hiç çekinmeden
bir yanımı burada bırakırım.

Hiç bir kent gibi değildir burası;
yaşadıkça yok sayarım,
dostlarımla paylaşımlarım gelir aklıma
oysa ne dost kalmıştır yanımda
ne de paylaşılacak bir şey (paylaşımsızlıktan başka)

Kin doludur yüreğim
ve bomboştur sokaklar
umutlarım yitmiş
hedeflerim bir bir tükenmiştir artık;
dolar yüreği
dolar gözlerim
sayfalar dolar bir biri ardına
yüreğim kaçar bu kentten
canım yanar,

uzakta bir yerlerdedir de beklediklerim
bilmediğim bir şey beni bu kente bağlar.

Bu şiir toplam 655 kez okundu.
22.07.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı