gürkan karanfil (sair_1980)

HAYAT

HAYAT

Yok, olmanın sızısında, umut olup gir koynuma
Toprağın şarkısını, inadını, yıka da gir koynuma

Karanlıkla süzülüyor içime yıkımlar seni her düşündüğümde
Ne zaman yaşamalı desem, bir insan için, işte o zaman
Ben ağlamaklı oluyorum çaresizliğin yüz tutuğu dakikalarda
Verilen her şey, geri alınıyor zorlu bir hayatın acımasızlığında


Her şey oyun gibi sanki doğacağız, yaşayacağız, öleceğiz
Oyunun üç kuralına uymak zorundayız ne bu oyun bitirebiliyoruz
Nede oynamıyorum diyerek çıkabiliyoruz
Peki şimdi bu şiiri okuyan siz bu oyunun neresindesin

İşte rüzgârla dans eden barışı bu oyunda kaybettik
Geride kalanlara bakıyorum da bu oyun çok acımasız insafsız oyun
Bulutlara seslenmekten haykırmaktan bıkmayan insanlar
Bu oyuna meydan okuyan hayaller nerdesiniz

Sanki matematik dersindeki aritmetik gibi hayat
Önce topluyoruz sonrada topladığımız kadar bölüyoruz
İşte hayat!

Bu şiir toplam 550 kez okundu.
6.07.2007 23:43:24

• Yorumlar
• Yorum Yaz