İsmail Cica

acale gel gölgenle

mecbur değilsin beni sevmeye
kadere darılırım desem gülersin
küsmek bilirsin yarı çaresizliktir
diyeceğim beceremem sevmeyi ben de

sevmek sevilmek terazi kefeleri
el terazisi adı üstünde tartar bir el bizi
özel bir seviyi yaban birel ölçmekte
ölese gel gölgenle birlikte ivedilikle

tam öğle vakti ilk karşılaştığımız yere
buluşup anlaşalım tanışalım kimbilir
olur şahidimiz de gölgelerimiz
bakarsın onlar da anlaşır ne dersin

var mı gerek bir aracıya bir yabancı ele
yarın bir kanarya konacak pencerene
ağzında bir kırmızı gül yetiştirdim senin için
okeylersen gölgem bitinceye dek bekleyeceğim
biterse gölgem gece gözlerini göremez ki gözlerim
zira anlaşamaz gölgelerimiz bizi terk etmişlerdir
02.08.2011.sefh.izmir

Bu şiir toplam 508 kez okundu.
3.08.2011 01:19:17

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı