Halil Kurt (sk8erboi)

KENDİM

Eskiden olsa hep aglardım
Saçma saçma hayaller kurup hep dalardım
Ama içimde hep bi çocuk vardı
İçten aglayan ama dışa vurmayan

Benmiyim saf olan yoksa hayatmı
Mutlulugu beklerken üzülmek
İçimde ki çocugu dahada aglatmazmı

Geceleri bazen uyanırken
Hep içten içe kendimi yerdim
Ne zaman mutlu olacagımı düşünerek
Umutsuzca yollara bakardım
Bakarkende hep o yolların
Benide alıp götürmesini isterdim

Beklide benim istedigim
Bi kayboluş
Yada mutlulugu uzaklarda arıyorum
Beklide çok yakınımda ama
Malesef ben göremiyorum

Beni kör eden hayatmı yoksa
İçimdeki çocukmu
Yoksa gençligimin bana verdigi
Bi umutsuzlukmu

Sanki günler saatler geçtikçe
Kendimi dahada kaybetmeye başlıyorum
Beni durmadan uzaklara çeken şeyin ne oldugunu
Gerçekten bende bilmiyorum

Ama beni uzaklara çeken
Ne içimdeki çocuk nede hayat
Ben sadece onları suçluyorum
Asıl düşmanım kendim
Ama ben bunu kabullenmek istemiyorum

Nerde kaldı aklım hayallerim
Kurdugum saf düşlerim
Her gecen bi gün daha
Eriyor buz gibi olan kalbim


Bazen kendi kendime konuşup duruyorum
Sanki birisiyle konuşuyormuş gibi kendimi kaptırıyorum
Sonra susuyoruym
Hiç konuşmuyorum
Yine o uzun yollara bakıp dalmaya başlıyorum

Off off kafam karışık aklım yorgun
Sanki kalbim en derin yerden vurgun
Tarifi imkansız bi acıyla yanıyor sanki
Bu hayatın başka yanı olabilirmi ki
Ne umuyordum ki ne bekliyeyim
Her acıya gülüp geçmeyimi
Her umutsuzlugada bogun egip yürümeyimi

Ne zaman güneşi görsem o ışıgının beni aydınlatmasını istemişimdir hep
Ama sonra güneş battıgında karanlık oldugunda
Beni sadece dört beş saat aydınlatıp
Sonra yine karanlıga mahkum edecek güneştende umudumu kesiyorum

Güneşe güvendim
Gece batıyor
Yıldızlara güvendim
Sabah kayboluyor
Neden kalbim bu güvensizligi bi türlü anlatamıyor..?

Bazen sarı yapraklar dökülü sert bi rüzgarin estigi
Uzun bi yolda tek başıma yürümeyi istiyorum
Atmak istiyorum herşeyi kafamdan
Geçmişe dair ne varsa yaşadıgım ne varsa
Kafamda bitirmek hafızamdan silmek istiyorum

Ama biliyorum yürüdügüm o uzun yolun bile bi sonu gelecek
Elbet o yolda yürüye yürüye bitecek
her şeyin sonu geldigi gibi
Bununda sonu gelecek


Hayal dünyasındamı yaşıyorum
Yoksa sadece beni hayallere bogan hayattamı
Yoksa etrafımda insanlar var zannettigim
İnsanlar yokmu

Beklide ben çok yalnızımda haberim yok
Belki güvenim hayata degilde insanlara yok
Beklide kaybolmak istememin sebebi hayattan çok
Kendimi kendimden saklamak
Ama bunun bi anlamı ve ifadesi yok

Bu şiir toplam 622 kez okundu.
11.07.2007 20:50:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz