Zafer Kesimal (meftare)

GURBET

Gurbet

Büyüdükçe büyür, ayrılık, hasret
Yıllardır belime, vurursun gurbet
Bana, dedin ki hep, bitecek elbet
İçimde, ur gibi, durursun gurbet.

Bakmadın gözümden, akan yaşlara
Sektirdin beni de, taştan taşlara
Çevirdin yolumu, göçmen kuşlara
Yollarıma kapan, kurarsın gurbet.

Hayatı bağladın, kendi eline
Hayat bu diyerek, vurdun belime
Hece hece düştün, her gün dilime
Sokak sokak beni, ararsın gurbet.

Yıllardır ederim, feryadı figan
Elimizden düşmez, kalınca urgan
Bağrımın üstünde, olmadı yorgan
Geceyi gündüze, sararsın gurbet.

Asla güldürmedin, çatık kaşımı
Düğünde bayramda, döktün yaşımı
Param parça ettin, sabır taşımı
Tüm Ümitlerimi, kırarsın gurbet.

Umutları çaldın, bir şey koymadın
Nice insan yedin, yine doymadın
Bir kerecik olsun, beni duymadın
Daha yok mu diye, sorarsın gurbet.

Bu şiir toplam 651 kez okundu.
22.08.2010 13:54:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz