İsmail Cica

ben evin sen harmandIn ya da tersi.

birgönül vardı bende sana bana yeterdi artardı bile
her ilkbaharlarda baharla kazanırdı ivme
hep sen yatardın aklımda benim
fakat bu bahar likin birşeyler karardı içimde
desem mi demesem mi yazsam mı yazmasam mı bilmem
çelişkiler içindeyim

papatyalar diz boyu bildiğin gezdiğimiz bahçede
kirazlar armutlar zeytinağaçları ve de ötekileri
merdiven dayadılar bebelenmeye
sen yoksun aralarında ben varım sade sen de bendesin
gün ola harman ola derdik hep harman var ama evin nerde
çelişkiler içindeyim

zamansa bildiğin gibi hep okur ya bildiklerini
beceriksizim kızdım öfkelendim mi çatar oldum herşeye
birgönül vardı bende derken desteksiz atmışım hem de
tutup saçlarından çekip getiremedim seni banaldır söylemesi
çelişkiler içindeyim.

sözde kabadayıymışım derim sıksık kendi kendime
bak çelişkiler içindeyim harman ben evin sendin
bir sofra kuramadık ne çare biz bize yeterdik ama ne çare
çelişkiler içindeyim.26.05.11.sefh.izmir

Bu şiir toplam 465 kez okundu.
3.11.2011 10:21:05

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı