ebru iyikahveci

ANNEM

hep yoktun aslında

okula giderken hiç uzun saçlarım olmadı

hep kısaydı babam öremezdi kestiridi

hiç dantelden mis kokulu yakalarımda olmadı ören anne yoktu



başkalarının beslenme çantaları örtülü mis gibiydi

benim elimde küçük bir poşet

sıra altında açardım utanarak

görenler gülerdi ama benim içim yanardı



biraz büyüdüm seni daha çok aradım

ama senn yine yoktun yanlızdım

ilk bir etek giymek istedim izin vermediler

senin ANNEN yok olmaz dediler



sen olsaydın giyerdim annem

senin yokluğunu o kadar çok yüzüme çarpıldıki

seninsizlik içimi çok acıttı anne

sen gittin ya sana çok kızgınım anne



sen olsaydın yapamazlardı

acıtamazlardı beni kimseler

kimsesen olmadı hep yerine birilerini koymaya çalıştım

Ama anladımki kimse sen gibi beni sevemezdi anlayamazdı bana yanamazdı

SEN NERDESİN ANNE .DUY SESİMİDE CEVAP VER .BİLİYORUM NE SESİN GELİR

NEDE SEN GELEMİYORSUN DEĞİLMİ ANNEEEEEEEEEE....................

Bu şiir toplam 1.059 kez okundu.
17.11.2011 17:31:18

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı