Gülizar Söğütçü Kurum

AĞLAYAN KAHKAHA

Zamanın acelesi mi var?
Bizden daha kısa değilken ömrü
Taşları aşındıran suyla yarışa girmiş
Ölüp, ölüp dirilen ayrık otu misali
Dirilmeyen bedeni taşırız da
Ruhumuz giderken mahşere yalnız
Bir kefenimiz bile taşıyamayız
Biliriz de bu gerçeği
Sanki bir tane değilmiş de
Bin taneymiş canımız
Vara yoka harcarız.

Baktığı yerde durmayı
Kaçımızın aklına geldi
Kaçımız doyurabildik
Ağlayan kahkahayı

Samanlığında iğne ararım ömrün
Bir tek gün nerde? Hani…
Bir tek karesi anın
Sorsalar ne yaşadın
Senle gidecek nedir
Gözlerim kupkuru avuçlarım boş

Aklım az, anlayışım kıt desem!
Acep olur mu?
Bu yalana kim inanır
Ancak bu akılsız baş

Doyasıya seyret âlemi
Görmeyen açık gözüm
Pas içinde kilitli gönlüm
Kayıp anahtarım
Kilidi kırmayı
Ne diye hatırlayamadım
Özgür kalsın kahkahalarım.

Gülizar Söğütçü Kurum

Bu şiir toplam 654 kez okundu.
13.09.2012 14:31:52

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı