Muhammet CURA

SUSMASIN DUDAKLARIN

Gok yuzu
sanki beni animsatir gibi cok yorgun gorunuyordu
ikimizde rengini kaybetmis
ikimizde paramparca
seninle beraber esen ruzgar
beni senin olmadigin mavilere surukluyordu
ve martilar
sanki elimden tutmak ister gibi kanat cirpiyorlardi
adimlarimla birlikte ilerliyordu dusuncelerim
ve hep yarim kalmis tum fikirlerim
senden kalanlar benimle yuruyordu usul usul
ve o an
hafiften yagmur deger gibiydi tenime
yada goz yaslarimdi beni boylesine islatan
sesin oksar gibiydi kularklarimi
hatirlayinca seni yoklugun yaraliyordu dudaklarimi
sehrimin gurultusunu bozan suskunlugum
birer birer yikiyor sana gelen duraklarimi
ve degistiriyor degisilmemis tum kurallarimi

bir usume duygusyla
vucudumu titretiyordu
kaldirim taslarindan gelen sogukluk
herseye ragmen
kalbim yine o sarkiyi soyluyor
ve degistiriyordu sesimin tonunu
birakmistim kendimi kendimle bas basa
bir sal kiralyip acilmistim uzaklara
benligimi hic boyle yalniz bulmamistim
basi bos bir kenarda
oysa hayattan hic boyle bikmamistim
gecde olsa farkkettim
ne ciceklerin kokusu geliyor burnuma
nede dunya benim icin donuyor artik
delicesine isyan etmeyi
caresizligimle bas basa kalamyi haketmemistim
eminim
haketmemistim
boylesine severken yikilmayi

ben bilirim benim cektigimi
her hece araliksiz ictigimi
icip icip kendimden gectigimi ben bilirim
susmasin cumlelerin
soyle
guluslerin senden saklandi mi hic
durmaksizin kanadimi dudakalrin
topraga sirt donen guller kokladin mi hic
hep ayni saatte zamanla kavga ettmi gozlerin
sel yemis kalbinden disari tasti mi sozlerin
ve
unuttun mu umutlrindan dogan ruyalarini
peki gorebildin mi gorulesi zor yarinlarini
off deyip birlestirnmi yanklarinla avuclarini
hatiralar yerine bir kibritte yaktin mi kendini
niye susyorsun
yoksa ellerin kulaklarinda kestin mi duymayi
sen hic unuttun mu uyumayi
unuttunmi kelimler kurmayi
ve yasadin mi her gece
sigara dumaninda caresice bogulmayi


hadi cikar artik
yillardir koynunda sakladigin yalanlarini
sakin dusunme
ve araliksizca sirkele dudaklarini
dussun yureginden sarkilarim
ve benim sende arta kalanlarim
bir kacta siir olmali
olum golgesinde adini anarken yazdigim
onlarda kalmasin icinde
sok gitsin yureginden bana ait ne varsa sandigin
engin sulara birak kendini
belki soner bu yanginin
sen zamansiz kestin bu bileti
zamansiz bombalar yagdirdin bu sehre
oylesine yorgunum oylesine bitkinim ki
gelde gor
hala seni yasar gibi bu cehre

ben coktan ertledim guluslerimi
bir ayagi kirik masada kalan gunlerimi
coktan sildim

yasadigim her sey tek bir dogruyla karsilati
girdigim her sokakta
anladimki
zor degilmis ruhlA bedeni ayirmak
zor olan yasarken ruhu bedenden ayirmakmis
nefes alirken her safakta

suan
herseyin bittigi yerdeyim
esen bu ruzgar cok farkli
olumu hisseder gibiyim
son kez olsada tut elimden usuyorum
sanki dususmemi bekleyen
bir akbabanin golgesinde yuruyorum
cok degil istedigim
Bu uykuya gozlerinde dalmak istiyorum

Bu şiir toplam 437 kez okundu.
13.09.2012 14:36:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı