Gülizar Söğütçü Kurum

KATRAN KARASI

Ayaz bir kışın soğuğuna dönüşmüştü
Alev bakışları
Birini giyinip birini çıkarıyordu derisinden
Mevsimleri
Gönlümdeyse
Kabuk değiştiriyordu yaralar
Sarıp sarmaladığım zamanla
Arada bir baktığım saatlerde
Bir gün düşüyordu
Ocak başının tam ortasına
Uzatıp sıcağına ellerimi
Sarılıp anıların
Menekşe kokulu hatıranın
Bir ucu açık bitimsiz yol gibi
Umudun bittiği
O düştüğümüz yer
Kaynatıp katran karası hasretini
Serip, kurutup, bohçaladım
Sevdan
Emekler köhneliğine inat sancılarla
Sen gittin şems gibi ardında küllerin
Tutuşturulmuş her gönül
Âdemden bu yana
İlk ateşi bulanla aramızdaki fark
Kısa bir rüya.

Bu şiir toplam 709 kez okundu.
14.09.2012 08:57:52

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı