Oz Ka (ozka19)

AKLIN SUYA ERDİĞİ AN...

AKLIN SUYA ERDİĞİ AN...

Gül değer gözüme gözünden
İçimde gökyüzün, elimde tabutu hüznün

Ve sesinden, göğünden
Kurşunlanmış yanlarım başkaldırır gecede
Ararım zihnimin afyonunu
Sol yanımı susturacak, tenimi uyutacak, dirimi soğutacak hatta
Boğulacak kıyında tohumları anılarının
Kar tanesi yakalayacak avuçlarım

Aklın suya erdiği an
Benim dağlarım sıralanacak yollarına
Ürkmüş güvercin misali kanat açacak mavi derinliklere sevda
Bakmadan görecek yönünü gözüm ve yüzüm susacak yüzüne
Pussa da hasret kıyımdan kıyına...

Bir daha ne kadar mavi sunsa da göğüne göğüm
Kanasa da kör süzülüşü derinine yansımın sırrında
Yakalanacak tek an ki sığındığın an olacak geçmişe süzülüşün
Bir daha ağarmayacak sahranda kor güneş sabahımdan
Kum kesişlerinden kanamayacak ayaklarım
Sızlanmayacak dik duruşunda geçmeye kıyamadığım sözünden sözüm

Kimbilir? Ne kadar sığınak olacak takvimlerin eskiyen günü
Kız Kulesi bükerken boynunu, dökerken yüzünü
Öksüz sesinin sarartısında isyan isyan
Uzanacak bir el kadar yakın duracak kıyına
Tutsan yakalayacakmışsın gibi

Avuçlarından sızacak
Çığlık çığlığa ölüm.
Ruhun ruhum ile bir iken
Denizimden denizine
Bir yol var nur yüzlüm
Nefesi sam yelim,
Bir yol var bilirsin.

Yıkılma sakın, omzun düşmesin
Dik dursun başın.
Elbet bir gün...

Elbet bir gün...

2.7.2007, Öznur KARAYUMAK

Bu şiir toplam 679 kez okundu.
14.07.2007 03:27:11

• Yorumlar
• Yorum Yaz