Mustafa YÜCE

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERİM BEYAZ Y

Gücüm yetmedi söylediklerimi dinletmeye, çığlıklarımı duyuramadım, bu gürültü kirliliğine boğulmuş ama boğulduğunun farkında olmayan insanlara.

Ben de yazdım, aldım kalemi kağıdı sadece yazdım….

Koca koca hayatlar küçük küçük kağıtlarda,

Hepsini yazdım çizdim ama keşke yazmasaydım hiçbirini...

Yazmasaydım da kağıtlar öyle beyaz kalsaydı...

Yazdıkça kararan kağıtta mıydı hayatım, yaşadıklarım, düşündüklerim, gördüklerim, sevdiklerim, sevemediklerim...

Hepsi hepsi küçücük bir kağıt ama o kağıdı karartan koca koca hayatlar...

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERIM BEYAZ YAZSAYDI...

Keşke kağıtlar siyah olsaydıkaranlık gecenin gökyüzü gibi

Keşke kalemlerim beyaz yazsaydı o gökyüzündeki yıldızlar gibi...

İşte o zaman dokunabilirdim gökyüzüne kalemimle...

İşte o zaman yıldızlar kalemimin ucunda olurdu, ulaşılmaz olmazdı şimdiki kadar...

İşte o zaman verebilirdim kararmış ruhların parmakları arasına bembeyaz bir papatyayı

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERIM BEYAZ YAZSAYDI...

Silgi kullanmazdım o zaman.

Neden sileyim karanlık sayfamdaki kara duvarlara meşale yakan çizgileri...

Neden sileyim karanlık gökyüzüne bıraktığım yıldızları.

Neden sileyim karanlık odalarda umutla ışıldayan gözleri

Neden sileyim o gözlere ışık kaynağı olan ve son çare olan yalnız mumları.

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERİM BEYAZ YAZSAYDI...

İşte o zaman gece gökyüzünden melekleri indirebilirdim kalemimle,

Elimde kalemim ellerimi yukarıya en yukarıya kaldırıp, bir orkestra şefi edasıyla,

Onları da dahil edebilirdim, sessizliğin senfoni orkestrasına..

İşte o zaman seyredebilirdim kara sularda bembeyaz kuğuların zarif dansını...

Hatta istediğim figürü öğretebilirdim onlara kalemimle,

Hiçbirimizin beceremediği o yaşam dansını dilediğim gibi yaptırabilirdim o zaman.

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERİM BEYAZ YAZSAYDI...

Gözlerim dinlensin diye uzaklara bakmazdım o zaman,

Tüm uzakların olduğu yere, kalemimin ucuna bakardım.

Sevdiğimi beklerdim ama yollara bakmazdım o zaman,

Siyah sayfamdaki inceden çizilmiş bembeyaz yollarda bulurdum onu.

Bembeyaz yollarda karşılardım öpe öpe.

Karşılardım da kırmızı halı bulamazdım, inciler dizdirirdim yollarına bembeyaz.

Romantik soframıza iki mum yakardım,

Ama kırmızı şarap açamazdım beyaz olurdu şarabımız.

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERİM BEYAZ BEMBEYAZ YAZSAYDI…

O zaman hiç kara bulut olur muydu gökyüzünde,

Örter miydim hiç güneşin ağzı kulaklarında simasını.

Ama yine de isteyene yağmur da yağdırırdım, kar da…

Bembeyaz kar taneleri için, simsiyah bulutlara muhtaç bırakmazdım kimseyi.

Ya masmavi olurdu gökyüzü ya da bembeyaz bulutlarla desenlenirdi.

O zaman istediğim şekli de verebilirdim bulutlara

Gökyüzüne bembeyaz bulutlardan bir çocuk parkı bile yerleştirebilirdim.

KEŞKE KAĞITLAR SİYAH OLSAYDI DA KALEMLERİM BEYAZ YAZSAYDI...

Bu şiir toplam 551 kez okundu.
19.09.2012 10:37:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı