ORHAN AFACAN

TAŞ ATAN ÇOCUKLAR

Sanki oyundasın taş atan çocuk

Cahil mi, cesur mu sonra görürsün

Seni kimler böyle oynatan çocuk

Sanmam bu eğlencen çok uzun sürsün



Sökülen kaldırım, ayaklarındır

Ölünceye kadar bir kötürümsün

Kundaklanan dükkân yarınlarındır

Vicdanında yargılanan cürümsün



Elinde Molotof, yüzünde maske

Neden bir gizliliğe bürünürsün

Yıllarca sonra, desen bile keşke

Vatan ahı ağırdır, sürünürsün.



Senin yaşıtlarda taso salgını

Yahut bir iple topaç çevirirsin.

Oyun sandığın işlerin çılgını

Çamı hedeflerken, can devirirsin



Hapiste mi geçsin ergenlik çağı

Ordada sarmalar pisliğin ağı.

Kopmak bilmez asla takvim yaprağı

Harf harf, cümle cümle sen sökülürsün.



Kaynağıdır dinlerin Ortadoğu.

Din olmaktan uzak dinlerin çoğu.

Tarih boyu bundan kinlerin çoğu

Müslümansın, Müslüman görünürsün.



Benimde devletle sorunlarım var

Yapamam bunu aramızda duvar.

Hırs, nefret, cahillik, benlik canavar

Davanı hukuk ile sürdürürsün.



Hadis; vatan aşkından iman doğar

İmansızı, iman her zaman boğar

Nefret, öfke beyne, kalbe zor sığar.

Kendini ellerinle öldürürsün.



Bir taş konuyu nereye götürdü

Kalkınmamızı dereye götürdü

İç, dış düşman biz nasıl düşürdü.

Devamlı boş çareye bürünürsün..



Araya girmesin etnik tefrika

İşte Ortadoğu, işte Afrika

Global siyasetler bin bir entrika

Ne yapsan hep mata düşürülürsün



Sömürgecidir her zaman Avrupa

Sanma takdir edilir, övülürsün

Şimdi demokrasi elinde sopa

O sopayla da bir gün dövülürsün



ORHAN AFACAN

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
21.09.2012 11:18:38

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı