ihsan Topçu

GEÇ KALMANIN BÖYLESİ

yelkenliyi götüren rüzgârı sevdim
hep sevdim / uzaklar yurdumdu hep

gece kılıklı başkentlerden
ölüm kokuları sindi üstüme

gizli tuttum utancımı
çiçeklerin yanından geçemez oldum

yalnızım suçluyum ezik
yasak sevişmelerde kaldı düşlerim

acının kaynağından yangın akıyor
üstüme üstüme yıkılıyor bentler

ölü eliyim artık
kelebekler konmuyor parmaklarıma

ıssız ve kıpırtısız bir gün gibi
kendime de insana da geciktim

Bu şiir toplam 522 kez okundu.
9.08.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı