kübra çavuş

ıssız gecenin sessizliği

Anlamsızlaşıyor boşluklar
Derin bir yığıntı saklı,duvarlara asılmasını bekleyen
Her geçen anı yaşıyorum dolu dolu
Kalbim her seferinde acı çekerken
Yürümek güzel geliyor boş sokaklarda
Elinde bir yığın hayallerle...
Gece ıssızlaşıyor konuşmalarımız gibi
Sen susuyorsun,ben susuyorum
Bizim konuşmalarımız sessizliğe dair idi ya
Sustukça daha bir konuşkanlaşıyoruz
Terkediliş sonrası susma vakti
Bir bakıma içim çığlıklaşıyor
Karanlıklar acımasızlaşırken duraklarında
Bir avuç dolusu nefret atıyorum önüne
Tertemiz umutlardan oluşan...
Gidiyorum işte,arkamdan gelmeyenleri anımsayarak
O son bakışın ardındaki gizeme gidiyorum..
Zincir vurup zindan misali saran benliğime
Ve umutlarımdan kaçan umutsuzluklarını arıyorum
Her geceyi sabaha bağlayan saatlerde...!

Bu şiir toplam 755 kez okundu.
25.02.2013 13:07:16

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı