Hakan KALE

bir yiğit vardı

bir yiğit vardı

bir yiğit vardı, adını kim hatırlaya,
belki üç, belki beş gün konuşula,
sonra kimin aklında,
ya o garip ana, baba.

aradan geçti on, on beş yılda,
sanırsın; haberi daha dün geldi o ocağa.
oğlun şehit oldu, başın sağola.
daha bu gün öğlen verildi toprağa.

soramassınya; sorsana hele bir o anaya,
desin sana;doyamadım yavruma,
on beş yıl geçti de, sarılırım hala
akşamları yatakta yavrumun hırkasına.

ey haat, babaya ne oldu o babaya,
sanki bir anası vardı ya.
derdini kime aça, napa,
gözleri hep bulutlu da,
senin gözüne bakamaz kaçırır ya.
sana bakınca oğlunu görür orada.

napacağız ana, baba,
takdir Allahın, sabır sana

ula, ya biz napalımda hayrımız dokuna,
boş ver ya, bunuda burak devlet babaya,

yook yok deyyusluk sana yakışmaz ya,
sor soruştur varmı çevrende böyle ana baba,
var yanına, güleç yüz ol sor onlara
nasılsın ana, nasılsın baba
varmı bir emrin bana,

dedinya; varmı bir emrin bana,
emir askerde olur, hatırlattın ona,
içinden dedinya; bizde unutmadık
yigit bizimde aklımızda,

daha ne ister o ana baba,
korkma; bişey istemez o ana baba,
korkma korkma onun aklı değil buralarda,
onun aklı hep vatan sağ olsunda.

Hakan Çavuşa

Bu şiir toplam 634 kez okundu.
25.02.2013 13:14:00

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı