Mesut İlkay Yanık

11 GÜN SONRASI

On bir yaşında, pirupak bir kalple:
Gözlerinin kahvesinde beklerdim.
Sen ve ben ayrıydık, tezattık komple…
Protestoları takip ederdim.
Senin başın derde girmesin diye…

Küçüktük, ben kitaplarımla yaşar,
Şiirler yazar, Hakka yönelirdim.
Ağabeylerimin belinde altışar,
Onlara şaşar, hep sinirlenirdim,
Çatışmalar kanla bitmesin diye…

Ölümü 11 geçerken saatler.
Parti, parti insanlar ölürlerdi,
O parti, şu parti bak boş vaatler.
Ben hep şiir yazardım görürlerdi.
Sanatla ölüm birleşmesin diye…

Üniversitelerde karşıt görüşlü
Öğrenciler vardı. Görürdük akşam,
Eylem saati… Uzun yürüyüşlü…
Atatürk Bulvarı boyunca kaçsam.
Polis beni de götürmesin diye…

Sen hep onların arasında olmayı,
Yanlarında bulunmayı isterdin…
Ben tercih etmiştim uzak kalmayı,
Sen bana kızardın, korkaksın derdin!
Oysa dert: düşman sevinmesin diye…

Sen küçük yaşta, Mao etkisinde
Yetişmiş, komünizmle pişmiştin.
Bana birkaç adım mesafesinde
Olmana rağmen, benden geçmiştin.
Ardından baktım döner misin diye…

Sakarya caddesinden, bu sokaktan,
Değil hayatımdan gidiyordun sen.
Aşkı doğru anlayamadığından
Bana gerici, yobaz diyordun sen.
Susuyordum kalbin küsmesin diye.

Sen yağmurlarla gittiğinden beri
Ayrılığa dair, ne varsa buldum,
Okudum bir, bir bütün şiirleri.
Bak bu şiirle sana şair oldum.
Seni anlattım, öğrenesin diye…

İmkânsız bir aşktı yıllar öncesi,
Yaşadığımız belki aşk değildi.
Tamam. Ama yıllar sonra bak sesi,
Duyuldu yeniden, kalem eğildi.
Böyle aşk dile gelmesin diye…

Hakka bağlı, doğru yolun yolcusu,
Kaptanım yok deryada, deva haktan.
Hakka yapılacak hata korkusu.
Baştan ayağa sardı, çıkardı baştan.
Duam ki: Allah esirgesin diye…

Küçük çocuk, büyüdü şimdilerde…
Haktan sapmadı, sevdiğinden geçti…
Sevdiği kız acaba şimdi nerde?
Ağladı sessizce, yazdı ve bitti.
Böyle aşka kimse düşmesin diye…

Mesut İlkay YANIK

Bu şiir toplam 574 kez okundu.
25.02.2013 13:14:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı