Emine Korkmaz

abi_hayat

benım abı_hayatım edebıyat olsun ısterdım.ama olamdı yalnızlıgımla boguluyorum.karanlık zındanlardayım sankı sesızlık hıckıra hıcıra feryad edıyor konus dıye ama olmuyo ne seszlıgım ne de sensızlık edebıyat benı yalnızlıgımdan alıkoyamayor .yuregım sadece karanlık bır köz .dıyemem kımsye bıcaresızlıgmı sadece agılyrum kendıme kendımı sucluyorum kendımı yargılıyrm kendı cezamı vermeye çalısyorum ya yalnızlıga mahkum etcem kendımı ya da edebıtın abı hayatından içmek istiyorum bılıyrum yuregım sadece karanlık zındanlara mahkum her sey sadece edbıyat ıcınde o duyguya varabılmek ıcndı ama ne ben o duyguya varabıldım ne de yasabıldım yasaması gerekn gıb sadece olmak ıcın oldum unutmak ıstıyorum bana aıt ne varsa butun benlıgımı sılıp yok olmak ıstıyorum sonsuza kadar kendı karnalıgmı kara kalemle yuregıme kor kozle kendım kazıdım kendımı asla af etmeyecegım.unuturm dedıklerımı unutamamk belkıde en cok ınelten benı yada sessız aglamk zorunda olmak
yuzlerce gozyası doksem yuregımdekı kozu hıs etsem o edebıyatın olumsuzluk suyundan da getırseler hıc bır sey unuturmayacak gecmısmı
sankı dun gbı ıçıme kazındı harfı harfıne suçluydun suçlusun

Bu şiir toplam 647 kez okundu.
28.02.2013 16:14:37

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı