Bekir Yalçınkaya

HALÂ SEN YOKSUN

Kader deyip ayrılığa düşürdün
Aylar yıllar geçti, sen yoksun halâ
İçimdeki sonsuz çığa düşürdün
Yaşamak mı suçtu? Sen yoksun halâ..

Küs barıştı, kindar caydı sözünden
Mevsimler bahara döndü güzünden
Gökteki bulutlar yerin özünden
Can suyunu içti, sen yoksun halâ..

Düşmanlar vazgeçti eski dâvâdan
Canlar nasiplendi sudan havadan
Her bebek büyüdü her kuş yuvadan
Kanatlanıp uçtu, sen yoksun halâ..

Ses vermesen de bakışın yeterdi
Bu muhabbet aşk dilince artardı
Sebebin ne idi, nerde ne vardı
Yâr demek mi suçtu? Sen yoksun halâ..

Bu şiir toplam 624 kez okundu.
1.03.2013 08:48:14

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı