enes yeter

YARIM KALAN YOLCULUK

Ben bir öğretmendim Erçiş'te,
Uzaktaydım doğduğum köyümden.
Annem uğurlamıştı beni alnımda öperek,
'Oğlum' demişti.'Sen benim çocuğum,
Bu vatanın evlatlarıda senin çocuğundur'.

Bilimin kutsallığında başladım bir yolculuğa,
Alnımda ışık,gözlerimde nur,yüreğimde cesaret,
Ama herşeyden önemlisi kafamda ATATÜRK.

Söylendi andımız hep bir ağızdan,
Çıktı taa arşa kadar marşımız,inancımızla.
Mutluydum,umutluydum olabildiğince,
Kim tutardı,beni bu yolculuğumda?
Bu kutsal ışığın aydınlığını kim yok edebilirdi?

Derken...Oda ne?Göklerden bir el uzandı.
Sarsıldık!Yer yarıldı,içine girdik.
Allah'ım bizi affet.Takdir-i ilahi dedikleri bu muydu?
'Deprem öldürmez,bina öldürür.' derlerdi ya,
Öldürdü kulların umtlarımızı.Sığındık sana yarabbi!

ENES YETER

'BU ŞİİRİ VAN'DA ÖLEN ÖLMEYEN TÜM ÖĞRETMENLER İÇİN 'ÖĞRETMENLER GÜNÜ'NDE YAZDIM.'

Bu şiir toplam 629 kez okundu.
1.03.2013 11:54:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı