Sinan Öksüztepe

Hipnoz

Hava serin, bu ruh senin,
Kanımdaki demir erir; eritemez kalbimdeki seni.
Saatlerde aradım belki gelir geri diye
Sevdiğini ya da sevmediğini sen bile bilmiyorken.
Neyse! Sakin olmam gerekli,
Çünkü şu an beynimde hipnoz etkisi.
Ruhuma yapışan nefret mi yoksa sen mi?
Fırtınalar diner mi dersin sen gelince?
Yoksa yıkar mı kalpteki bütün varlığını?
İlgi neden soğutur insandan insanı
O ilgiyi çek üzerinden, sensiz kalır.
Sessiz kalır; öğrenir yokluğunu karalamayı.
Hayatımı değiştireceğim bir gün karar alıp.
Aklım fikrim bu ara hiç de salt değil, karışık.

Beynim kalbime uyguluyor hipnoz;
Ruhum hasretinle deliriyor.
Bağımsızlık bana yaramıyor
Ve içinde sen varken,
Kalbim olamaz ki otonom.

Geri dön çağrısı, karanlığa atılan adım
Adına bir çok şiir yazıp, sabahladım.
Beni anlaman için anlamsız olman lazım;
En büyük anlamı ve oluşturuyorsun her anı
Senin için üşürüm; ve hatta çıkarırım hırkamı.
Sakla hatıraları, ya da bir kutuya koyup yak.
Sözlerimle beraber yat; alıp koynuna.
Deniz kadar yalın mavilik haritası çıkar,
Çıkarın yoksa karşında hangisi kar?
Bensizlikle sınan, sensizliği anlamak için
Derin bir uykuya dal.
Beni anlamak için sabaha kadar,
Derin bir uykuyla kal…
Depresyon zamanları, dağılmış saç sakal;
Bu yüzden bakma bana aynalarla kal.

Bu şiir toplam 765 kez okundu.
25.03.2013 17:44:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı