İsmail Malatya

BABAMIN MEZARINDA

Saygıda kusur etmez,büyüğümü tanırdım
Ellerimi cebime sokmaya utanırdım
Böyle gelmiş bu töre böyle gider sanırdım
Bu töreden kendimi soyar oldum ben baba
Yavaş yavaş zamana uyar oldum ben baba.

Çalış-kazan demiştin anlamadım ne diye
Adam bal getiriyor,al da bunu ye diye
Rüşvet bile sayılmaz altı üstü hediye
Mideme haram lokma koyar oldum ben baba
Yavaş yavaş zamana uyar oldum ben baba.

İnsanlığı,sevgiyi duvara astım oldu
Zengine kucak astım,fakire kastım oldu
Tefeciden,hırsızdan bir sürü dostum oldu
Muhterem insanmışım, çoğundan duydum baba
Bu dünyada işim iş,zamana uydum baba.

Yetmişime gelince artık tövbe ederim
Faizdeki parayı çeker hacca giderim
Uydum bir kez zamana affeyle Ya Rab derim
Kendimi böylelikle kandırıp durmaktayım
Kambur bir odun gibi hep çanavurmaktayım.
İSMAİL MALATYA

Bu şiir toplam 876 kez okundu.
30.03.2013 16:25:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı