AHMET SAİT AKBEN

HÜZÜN ÇÖKÜNCE İÇİNE

Gönlün bir olur sevince
Gönlüm bir olur sen sevince
Gönlümüz bir olsun sen sevince
Gönlümüz huzur dolsun biz sevince.

Hüzün nerde diye sorarsan söylerim
Hüzün sarar yalnızlığın son evresinde
Hüzün kapanmaz yara açılsa da kapanmaz
Hüzünle açarım gözümü, yüzünde kapatırım hüznümü

Gönül hüzüne yara hüzün kapanmaz yara
Ben yandım birazda sen ara
Gönül bize yara, sana mı yarar bana mı zarar
Gönül hazinemdir arayınca bulunan, aramazsam da karşımda bulunan

Yüzüm, hüznüm var sana açılamadığı için sandalı gemileri var gönlün
Sığınacak kalp arıyorum görüyorum işte arıyor musun gireceğin kalbi
Yürek bilir aşkı sevdayı, sızlatır kalbinde en güzel duran sevinçleri

Sözlerim sözün var hüznüm gurbetim anlatacaklarım anlatacakların
Sevdalardan, bahçedeki çiçeklerden güllerden ve sarmaşıklardan
Ben yokken yaptıklarından zaten seven sevdiğiyle derken
Sen sözlerinle yaşattın beni, birimiz yaşayamazken.

AHMET SAİT AKBEN

Bu şiir toplam 534 kez okundu.
9.04.2013 10:51:19

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı