AHMET SAİT AKBEN

DUYARSIN

Bir aşkı birine çok gördüler istemiyordu, istemiyorduk
karşılıksız aşkları, karşı karşıya gelmek iki çift laf etmek
için, yılgınsız cesaret ve sonsuz çılgınlıklarımızı dinleye
cek kızın efil efilken saçında esen yele lafım yokta, bir
bakışta bulurum yeterlerde, bitkinliklerde

Çaresizliğim var benim ancak, çareyi sen sunsan bana
derdi dermansa da umudu hayal bahçemde gezerim.

Muaf tut kalbi sen tüm aşklara, sevme kimseyi arana
giren gönül sızıntılarına engeller koy imkansıza mahal
verdim yok artık aşka engel…

Seven kalp hep özgür sende özgürsün, elbet beni sevme
lüksün yok, başka bir gönül’e girdiysen bir sözüm ki seni hay
lice karalara bağlar.

Sen beni çözmeye çalışırdın ben seni düşünürdüm
Elimdeki kalemle saflık mertebesinde işin içinden çıkmaya
çalışırdım. Sen bir şiirdin noktasız virgülsüz zengin kafiyelerde
yoksul bakışlarda. Sen dört dörtlüktün
kimse seni yazmaya cesaret edemezdi. Ben yazıyorum bundan
sonra, sana ait olsun diye seni yaşatsın içimde…

Şairin eli titrerken en güzelini yazan, eli gözlere dokunur,
susması beni parçalar. Şairi dilsiz sanma, bir şiiri okurken
konuşmuyor mu senle? Sanki senin için yazmış değil mi?
Yoksa öyle sözler nasıl seni bulur sanıyorsun.

Ben ki laf cambazı yakalardım seni bir sözümle, aşkımı anlatan
bir söz duyarsın bomboş kelimelerken en çok manayı onda
bulursun
AHMET SAİT AKBEN

Bu şiir toplam 524 kez okundu.
12.04.2013 13:52:20

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı