Mustafa DOĞAN

ENDİŞE

Güneşin her batışında açılır yeniden hüzün sahnesi,
Yalnızlığın istilasına uğrar ruhumun her bir köşesi,
Senden gayrısı deva olmaz, bitmez şu gurbet çilesi,
Kemiriyor beynimi son nefesimde ki akıbet endişesi.

Bilinmeze doğru gidiyorum bazen mutlu bazen mutsuz,
İçimde ise hiç dolmayan bir boşluk var onun adı sonsuz,
Ne dünyalar ne de âlemler var olamazlardı asla O’nsuz,
Biliyor, görüyor ve duyuyorum Seni, kulaksız ve gözsüz.

Bu şiir toplam 564 kez okundu.
16.04.2013 12:38:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı